Podcast Invloed Vergroten

Met deze hypnotische meditatie programmeer je je onbewustzijn om meer gebruik te maken van je boerenverstand. Maar wel het juiste boerenverstand. Dat wil zeggen wel oude wijsheden maar geen nieuw populisme. Dit is hypnotische meditatie #318 in een serie van 365 hypnotische meditatie. De eerste is #1 Initiatie en dat is ook het beste begin punt. Mocht je meer willen leren over de Taoïstische achtergrond van deze hypnotische meditaties, kijk dan hier: https://www.joostvanderleij.nl/tao […]

Organizational Behavior Management (OBM) is een wetenschappelijke benadering van gedragsverandering binnen organisaties, gebaseerd op de principes van de toegepaste gedragsanalyse. Het doel van OBM is om prestaties te verbeteren door gewenst gedrag van medewerkers te stimuleren en ongewenst gedrag te verminderen of om te buigen. Dr. Marius Rietdijk, verbonden aan de Vrije Universiteit Amsterdam (VU), is een vooraanstaand expert op dit gebied. In een recent gesprek benadrukte hij hoe OBM zich onderscheidt van traditionele managementmethoden door zich te richten op meetbare, observeerbare gedragingen en de effecten daarvan op organisatieresultaten. Volgens Rietdijk start OBM met een grondige analyse van huidig gedrag binnen de organisatie: welke taken voeren medewerkers uit, en welke resultaten worden daarmee behaald? Cruciaal is het idee dat gedrag wordt beïnvloed door de consequenties die erop volgen. Wanneer bepaald gedrag consequent positieve uitkomsten oplevert – denk aan waardering, erkenning of tastbare beloningen – is de kans groter dat medewerkers dit gedrag herhalen. Daarentegen neemt gedrag dat niet of negatief wordt bekrachtigd doorgaans af. Door die mechanismen zorgvuldig te onderzoeken en vervolgens systematisch in te zetten, kan een organisatie de prestaties aantoonbaar verbeteren. Een typisch OBM-traject begint met het vaststellen van duidelijke, uitdagende en haalbare doelen. Vervolgens worden specifieke gedragingen […]

Voor meer details, zie: https://www.managementcybernetics.nl/abstract-concreet De vraag of je gedrag beter concreet of abstract kunt beschrijven, hangt grotendeels af van het doel en de context van de beschrijving. Concreet taalgebruik verwijst doorgaans naar waarneembare, meetbare en duidelijk gedefinieerde handelingen. Denk bijvoorbeeld aan zinnen als “Hij staat elke ochtend om zes uur op en rent drie kilometer,” of “Zij voert wekelijks een teamoverleg van dertig minuten uit.” Dergelijke beschrijvingen zijn nuttig wanneer je gericht feedback wilt geven, doelen wilt stellen of veranderingen wilt meten. Met concrete informatie kunnen mensen gemakkelijker begrijpen wat er daadwerkelijk moet gebeuren of veranderen, en kunnen zij hierop direct actie ondernemen. Aan de andere kant kan een meer abstracte benadering van gedrag soms gewenst zijn wanneer je overkoepelende patronen, motivaties of waarden wilt blootleggen. Beschrijvingen als “Hij is ambitieus en werkt voortdurend aan zijn zelfontwikkeling,” of “Zij streeft naar harmonie in teamprocessen,” bieden eerder inzicht in de achterliggende drijfveren en doelstellingen. Deze abstractere manier van beschrijven is nuttig als je gedragingen wilt relateren aan persoonlijke identiteit of organisatiewaarden. Het helpt bij het begrijpen van de bredere context waarin iemand opereert, en biedt ruimte om belangrijke thema’s, zoals persoonlijke groei, intrinsieke motivatie of groepsdynamiek, te adresseren. In de […]

Zie ook: https://www.uberai.org/ Uber AI: een gesprek met dr. Marius Rietdijk over de vraag of de planeet beter bestuurd kan worden door AI In een tijdperk waarin kunstmatige intelligentie (AI) exponentieel groeit, rijst de vraag of de planeet beter bestuurd zou kunnen worden door een superintelligente AI. Dr. Marius Rietdijk, een expert op het gebied van ethiek en technologie, buigt zich over deze intrigerende kwestie. Volgens hem biedt AI een unieke kans om menselijke tekortkomingen in besluitvorming en bestuur te overwinnen, maar roept het ook fundamentele ethische en praktische vragen op. “AI heeft de capaciteit om beslissingen te nemen zonder beïnvloed te worden door emoties, belangenverstrengelingen of beperkte cognitieve mogelijkheden,” zegt dr. Rietdijk. Dit betekent dat een AI-systeem objectieve en datagestuurde beslissingen kan nemen over complexe kwesties zoals klimaatverandering, economische ongelijkheid en internationale conflicten. AI kan patronen herkennen die voor mensen onzichtbaar blijven en beleidsoplossingen voorstellen die evidence-based zijn. Toch benadrukt Rietdijk dat de implementatie van een dergelijk systeem niet zonder risico’s is. “De grootste uitdaging ligt in de programmering van de AI zelf. Hoe definiëren we wat ‘goed bestuur’ inhoudt? Wiens waarden en normen worden in het systeem ingebouwd?” Hij waarschuwt dat een verkeerd geprogrammeerde AI onbedoeld desastreuze gevolgen […]

Atheïsme en agnosticisme zijn termen die vaak door elkaar worden gehaald, maar ze vertegenwoordigen verschillende standpunten met betrekking tot geloof en kennis over het bestaan van goden. Het begrijpen van deze verschillen is essentieel voor een genuanceerde discussie over religie en spiritualiteit. Atheïsme is het standpunt waarin men niet gelooft in het bestaan van goden. Atheïsten ontkennen het bestaan van goden omdat zij vinden dat er onvoldoende bewijs is om in dergelijke entiteiten te geloven. Er zijn twee vormen van atheïsme: sterk atheïsme, waarbij men actief gelooft dat er geen goden bestaan, en zwak atheïsme, waarbij men simpelweg niet gelooft in goden zonder een expliciete ontkenning. Agnosticisme daarentegen houdt zich bezig met kennis in plaats van geloof. Agnostici stellen dat het onmogelijk is om zeker te weten of goden wel of niet bestaan. Ze nemen een sceptische houding aan ten opzichte van absolute kennis over het bovennatuurlijke. Agnosticisme kan worden gezien als een erkenning van de grenzen van menselijke kennis en begrip. Het belangrijkste verschil tussen atheïsme en agnosticisme ligt dus in geloof versus kennis. Atheïsme gaat over wat men gelooft (of niet gelooft), terwijl agnosticisme gaat over wat men weet (of denkt te kunnen weten). Het is ook mogelijk […]

Het denken in termen van waarschijnlijkheid in plaats van waarheid, gecombineerd met ABC-NLP (Neuro-Linguïstisch Programmeren), biedt een krachtige benadering om logische en rationele politiek te bedrijven zonder verstrikt te raken in negatieve emoties. Traditionele politieke discussies zijn vaak doordrenkt van vastomlijnde overtuigingen en waarheidsclaims, wat kan leiden tot polariserende debatten. Door te verschuiven van absolute waarheden naar waarschijnlijkheden, kan een politicus meer openstaan voor verschillende perspectieven en nuance in beleidskeuzes aanbrengen. Denken in waarschijnlijkheden Politieke besluitvorming wordt vaak bemoeilijkt door het idee dat er één objectieve waarheid is. Dit creëert een zwart-wit-denken waarin afwijkende meningen als fout of gevaarlijk worden bestempeld. Als men echter gaat denken in termen van waarschijnlijkheid, wordt de focus verlegd naar wat meer of minder waarschijnlijk is, op basis van beschikbare gegevens. Dit stimuleert een meer genuanceerd debat waarin beleidsopties kunnen worden afgewogen op basis van kansen, in plaats van op ideologische overtuigingen. Wanneer politieke leiders het denken in waarschijnlijkheden omarmen, maken ze ruimte voor compromissen en creatieve oplossingen. Ze erkennen dat geen enkel beleid volledig perfect is, maar dat sommige benaderingen een grotere kans van slagen hebben dan andere. Dit vermindert de behoefte aan defensieve houdingen en emotioneel geladen discussies, omdat de focus verschuift naar […]

### Falsificatie versus Verificatie **Falsificatie** en **verificatie** zijn twee fundamentele methoden binnen de wetenschappelijke methodologie. Beide benaderingen zijn gericht op het evalueren van de geldigheid van hypothesen en theorieën, maar ze verschillen aanzienlijk in hun aanpak en filosofische basis. **Verificatie** houdt in dat men probeert een hypothese te bevestigen door bewijs te zoeken dat de hypothese ondersteunt. Dit impliceert dat een theorie of hypothese waar wordt geacht als er voldoende ondersteunend bewijs is. Verificatie is gebaseerd op het idee dat wetenschappelijke kennis accumuleert door het verzamelen van positieve observaties die een hypothese bevestigen. **Falsificatie**, daarentegen, is de benadering waarin men probeert een hypothese te weerleggen door actief te zoeken naar bewijs dat de hypothese ontkracht. De filosoof Karl Popper ontwikkelde deze benadering als reactie op de beperkingen van verificatie. Popper stelde dat wetenschappelijke theorieën nooit definitief kunnen worden bewezen; ze kunnen slechts worden gefalsificeerd. Een theorie is volgens Popper wetenschappelijk als en slechts als deze falsifieerbaar is, dat wil zeggen, als er een denkbare waarneming bestaat die de theorie zou kunnen weerleggen. ### Karl Popper en Logische Afleiding Popper bekritiseerde de klassieke empirische benadering van wetenschap, waarin kennis wordt verkregen door inductie — het proces van het generaliseren van specifieke […]

Voor meer informatie, zie: https://www.invloedvergroten.nl/ Het IKIGAI-model, dat zijn wortels heeft in de Japanse cultuur, biedt een raamwerk voor het vinden van persoonlijke vervulling door het identificeren van wat men liefheeft, waar men goed in is, wat de wereld nodig heeft, en waarvoor men betaald kan worden. Hoewel dit model een breed perspectief biedt op het vinden van levensdoel, kan het verrijkt worden door inzichten uit de toegepaste gedragsanalyse (TGA) te integreren. Dit biedt een meer gedetailleerd begrip van hoe individuele verschillen en omgevingsfactoren bijdragen aan persoonlijke ontwikkeling en voldoening. Een alternatief model, gebaseerd op TGA, zou zich kunnen concentreren op vier kerngebieden: aangeboren talenten, competenties, sociale beloningen en materiële beloningen. Aangeboren Talenten: In tegenstelling tot het traditionele IKIGAI-model, dat vraagt waar men goed in is, benadrukt dit aspect de rol van aangeboren predisposities en natuurlijke aanleg. Het erkent dat bepaalde talenten en neigingen vanaf de geboorte aanwezig zijn en hoe deze, mits goed gekanaliseerd en ontwikkeld, kunnen leiden tot professionele uitmuntendheid en persoonlijke voldoening. De gedragsanalyse biedt een kader voor het herkennen en versterken van deze talenten door middel van positieve bekrachtiging en systematische training. Competenties: Dit gebied bouwt voort op aangeboren talenten door de nadruk te leggen op […]

Voor meer info, zie: https://www.invloedvergroten.nl/ Het Ikigai-model, populair geworden als een raamwerk voor het vinden van persoonlijke voldoening en zingeving in het leven, vertegenwoordigt een kruising van vier primaire dimensies: waar je van houdt, waar je goed in bent, waarvoor je betaald kunt worden, en wat de wereld nodig heeft. Ondanks de aantrekkingskracht en de eenvoudige elegantie, roept het model aanzienlijke kritiek op vanuit zowel filosofische als wetenschappelijke perspectieven. Ten eerste, vanuit een epistemologisch standpunt, reduceert het Ikigai-model de complexiteit van menselijke aspiraties en sociale realiteiten tot een te simplistische formule. Menselijke verlangens en behoeften zijn dynamisch en kunnen niet volledig worden begrepen binnen de vaste parameters van het model. Deze reductie mist de diepgang van individuele subjectiviteit en de veranderlijkheid van persoonlijke waarden over tijd. Filosofisch gezien, lijkt het Ikigai-model op het utilitarisme door impliciet te suggereren dat de waarde van een individu's bezigheden kan worden gemaximaliseerd door een evenwicht te vinden tussen persoonlijke passies en maatschappelijke behoeften. Echter, dit benadert de complexiteit van het menselijk bestaan vanuit een te instrumentele hoek, waarbij de inherente waarde van het nastreven van kennis om de kennis zelf of de intrinsieke waarde van ervaringen wordt genegeerd. Bovendien negeert het Ikigai-model de sociaal-economische […]

Voor meer informatie, zie: https://www.invloedvergroten.nl/ Het Viable System Model (VSM), ontwikkeld door Stafford Beer, biedt een raamwerk voor het analyseren en ontwerpen van organisaties in termen van de levensvatbaarheid en zelfregulerende capaciteiten. Het model onderscheidt vijf onderling verbonden systemen, waarbij elk systeem specifieke functies vervult die bijdragen aan de algehele homeostase en aanpassingsvermogen van de organisatie. In deze context is Systeem 5 van cruciaal belang, omdat het de hoogste instantie van beleidsvorming en identiteitsbehoud van de organisatie vertegenwoordigt. Dit essay onderzoekt de macht van Systeem 5 binnen het VSM, zowel vanuit een formeel als informeel perspectief. Formeel gezien is de macht van Systeem 5 in het Viable System Model aanzienlijk. Systeem 5 is verantwoordelijk voor het waarborgen van de cohesie binnen de organisatie door middel van het definiëren van de algehele identiteit, normen, en waarden. Het stelt de missie, visie, en strategische doelstellingen vast en zorgt voor een langetermijnoriëntatie die de richting aangeeft waarin de organisatie zich beweegt. In essentie fungeert Systeem 5 als de ultieme arbitrageur die conflicten tussen de andere systemen oplost, met name tussen Systeem 3 (operationeel management) en Systeem 4 (toekomstplanning en externe adaptatie), en zorgt voor een evenwichtige afstemming tussen de interne stabiliteit en externe […]